Trí shliabh i
Raon na Seithean anso in Iarthar Chorcaí, isea Dubhchoill, Damhas agus
Seithe. Scéal an-choitianta timpeall na dúthaí seo, isea an scéal mar
gheall ar conas a tugadh na h-ainmneacha sin ar na trí chnoic. Tá an scéal
seo thíos, fós le fáil ós na daoine in Iarthar Mhúscraí, Beanntraí agus
Cairbre, mar tá Cnoic na Seithean teorainnteach leis na trí bharúntachtaí
sin.
Fadó, fadó bhí scata de shealgairí ag fiach comhgharach do
ghleanna an Chéama (Céim an Fhia) idir Chaolchoill agus Béal Atha'n
Ghaorthaidh, míle nó dhó ar an dtaobh theas de Ghúgán Barra.
D'árdaíodar fia rua sa choill a bhí ag fás ar leacha an tsléibhe os cionn an
ghleanna. Crainn píne abea iad agus mar sin tugadh Dubhchoill
mar ainm ar an sliabh sin riamh ó shin.
Pé scéal é, d'imigh an fia
leis ó dheas. Bhí na sealgairí agus na coin go dian ar a thóir. Ag
iarraidh éaló uatha, phreab sé ó dheas agus soir timpeall a'chnoic, ansan
chas sé ó thuaidh arís go dtí an áit inar éirigh sé. Ach mo léan!
b'éigean dó tiomáint leis arís, gan stad gan staonadh. Lean an
tóir air. Thiomáin an fia leis ag pocléimrigh agus ag damhsa timpeall
an chnoic, tamall eile, ach más ea, ní fhéadfadh sé na cosa a thabhairt
leis. Tugadh Damhas mar ainm ar an sliabh sin, ó shin, toisc a oiread
sin preabadh nó damhsa a bheith aige sa bhall sin.
Nuair a theip ar
an ainmhí bocht an tóir a chuir de, thug sé a aghaidh ó dheas arís fé dhéin
an tríú sliabh agus an ceann ab aoirde díobh go léir. Fén am seo, bhí
sé ag dul i laige agus bhí an tseilg ag druidim leis, diaidh ar ndiaidh.
Fé dheire, thit an créatúir bocht ina chnap ar thaobh an tsléibhe. Ní
raibh a thuilleadh reatha ann. Bhí a phort seinnte mo léan!
Dhruid na sealgairí suas ina aice, d'ionsaigh na fiachoin é agus sar i
bhfad, mo bhrón! bhí an créatúir marbh acu. Do bhain lucht na seilge
an craiceann nó an seithe de sa bhall sin agus d'árdaíodar leo abhaile a
chuid feola chomh maith leis an seithe.
Riamh ó shin, tugtar
Seithe (Mhór) mar ainm ar an sliabh úd agus Seithe Bheag a tugtar ar an
sliabh, sliabh níos ísle, atá lena ais. Tá na hainmneacha, Dubhchoill,
Damhas, agus Seithe ar eolas ag gach mac (agus iníon) máthar ins na paróistí
Béal Atha'n Ghaorthaidh - Uibh Laoghaire, Beanntraí agus Dúnmaonmhaí.
Faríor ghéar, níl fia le feiscint in ao'bhall mór thimpeall an cheantair seo
sa lá atá inniu ann. Is fada iad imithe. Ach is deas an scéal é
mar sin féin. Creidim-se ann ar ao'chuma.